Aloe vera

Ook bekend als Barbados Aloë, is deze vette plant met een valse cactuslucht evenzeer gewaardeerd om zijn gezondheids- en schoonheidsvoordelen als om zijn decoratieve kwaliteiten. Hier volgt een overzicht van de vele deugden van Aloë Vera...

Oorsprong

De naam komt van het oude Griekse Aloes, later veranderd in het Latijnse Aloë, en van het Latijnse verus dat "waar" betekent. Aloë Vera komt voor in teksten van Plinius de Oudere (Natuurlijke Historie) en de botanicus Dioscorides uit de Oudheid, die verklaren dat de sappen ervan al in de farmacie werden gebruikt.

In Egypte wordt Aloë Vera genoemd in de oudste medische tekst (Ebers papyrus) als een van de geneeskrachtige planten zo'n 1500 jaar voor onze jaartelling. Er wordt gezegd dat Cleopatra Aloë Vera gebruikte om haar legendarische schoonheid te behouden.

De Maya's noemden Aloë Vera de "fontein van de jeugd".

In India kwam Aloë Vera pas in de 12e eeuw in de Ayurvedische geneeskunde terecht, waar het werd voorgeschreven ter verlichting van lever- en miltziekten, hardnekkige hoest en huidziekten.

Het was de botanicus Carl Von Linné die het aan het begin van de 18e eeuw nauwkeurig beschreef en het classificeerde als Hexandria Monogyna.

Deze vetplant heeft lichtgroene, altijd groene bladeren (waaruit de beroemde gel wordt gewonnen), relatief lang met een stekelige rand, en ondiepe wortels. Hij groeit meestal in kolonies in alle warme streken van de wereld, vooral rond de Middellandse Zee, in Noord-Afrika, de Canarische Eilanden en Kaapverdië.

Aloë Vera gel is momenteel erg in de mode en wordt gebruikt in veel cosmetica en dranken.

Voedingsvoordelen

Deze plant is aangepast aan de extreme levensomstandigheden van droge omgevingen en slaat water op in zijn grote gekartelde bladeren. Het water dat zo in de plant wordt vastgehouden vertegenwoordigt 98 tot 99% van zijn gewicht, de rest bestaat voornamelijk uit polysacchariden (suikers). Het blad van Aloë Vera bevat niet minder dan 75 actieve bestanddelen, waaronder fenolische verbindingen (krachtige antioxidanten), plantensterolen, vitaminen (C, B1, B2, B3 en B6), mineralen (calcium, natrium, magnesium, fosfor, zink, enz.), aloïne (een antraceenderivaat van het sap), vluchtige oliën en saponinen.

Met andere woorden, het ontbreekt Aloë Vera niet aan actieve bestanddelen, die het zijn vele en gevarieerde deugden geven.

Voordelen en deugden

Aloë Vera is een van de planten die zowel inwendig als uitwendig kan worden gebruikt, de indicaties zijn dan verschillend.

Uitwendig

Aloë Vera gel, rechtstreeks gewonnen uit de bladeren van de plant, staat bekend om zijn verzachtende eigenschappen. Het wordt gebruikt in de dermatologie omdat het de huid hydrateert en de regeneratie van huidcellen versnelt. Het wordt met name aanbevolen voor de behandeling van dermatitis, psoriasis, schrale huid, pruritus, oppervlakkige brandwonden en zonnebrand.

Uit een studie uit 20071 blijkt dat het uitwendig aanbrengen van een crème van Aloë Vera nuttig is voor de genezing van 1e en 2e graads brandwonden.

Het wordt ook gebruikt bij de behandeling van herpes genitalis. Uit een studie uit 19972 bleek dat een crème met 0,5% Aloë Vera-extract veel doeltreffender was dan een placebo bij het verlichten van herpeslaesies.

In de cosmetologie wordt het zeer gewaardeerd om zijn hydraterende en anti-verouderingseigenschappen. De vele antioxidanten, vitaminen en mineralen die het bevat, voorkomen actief huidveroudering.

Het wordt ook gebruikt als haarbehandeling, om de hoofdhuid te reinigen, het haar te versterken en het gemakkelijker te ontwarren.

De licht pijnstillende werking maakt het effectief bij het verlichten van spier- of gewrichtspijn.

Uitwendig gebruik

Twee elementen van Aloë Vera kunnen worden gebruikt in de fytotherapie: de gele latex die zich in de eerste laag van de bladeren bevindt en de Aloë Vera gel - verpakt als sap of capsules.

De latex wordt bijna uitsluitend gebruikt voor zijn krachtige laxerende eigenschappen.

De gel daarentegen heeft hypoglykemische en cholesterolverlagende eigenschappen, waardoor de bloedsuikerspiegel wordt verlaagd. Het is daarom waardevol bij de preventie van hart- en vaatziekten.

De vitaminen en fenolen die het bevat geven het ook een antioxiderende werking, waardoor het effectief is in de strijd tegen vroegtijdige veroudering.

Tot slot wordt Aloë-gel aanbevolen voor de behandeling van keelontsteking en keelpijn, vooral als gorgelmiddel dankzij de antiseptische werking.

Posologie

Aloë Vera kan uitwendig worden gebruikt als gel, in welk geval het in een dunne laag rechtstreeks op de huid kan worden gesmeerd en zo vaak als gewenst.

Het kan ook als sap worden gedronken, in welk geval wordt aanbevolen niet meer dan 50 ml puur sap per dag te gebruiken.

Aloë-gel kan ook in capsulevorm worden ingenomen, met een aanbevolen dosering van 200 tot 300 mg per dag.

Bijwerkingen en contra-indicaties

Aloë is een krachtig laxeermiddel, dat bij overmatig gebruik spijsverteringsproblemen en buikkrampen kan veroorzaken. Het is niet geschikt voor gebruik door kinderen, zwangere vrouwen of mensen met het prikkelbare darm syndroom, hart- of nierproblemen.

Inwendig is het af te raden om gel en latex tegelijk in te nemen met hypoglykemische, cholesterolverlagende of laxerende behandelingen, omdat de effecten dan versterkt kunnen worden.

In cosmetica verdient het de voorkeur producten te kiezen die geen aloïne bevatten, en het is raadzaam blootstelling aan de zon onmiddellijk na het aanbrengen te vermijden om het risico van fotosensibilisatie te vermijden.

Referenties

1. Maenthaisong R, Chaiyakunapruk N, Niruntraporn S, Kongkaew C. De doeltreffendheid van aloë vera gebruikt voor de genezing van brandwonden: een systematisch overzicht. Burns 2007;33:713-718.

2. Syed TA, al. Management of genital herpes in men with 0.5% Aloe vera extract in a hydrophilic cream: a placebo-controlled double-blind study. J. Dermatol Treat, 1997