Dunaliella salina

Dunaliella salina is een micro-alg die voorkomt in zoutmoerassen, waaraan hij zijn mooie roze-oranje kleur ontleent. Het is ook een van de weinige organismen die in zulke zoute omstandigheden kan overleven! Laten we de eigenschappen van deze verbazingwekkende alg ontdekken...

Oorsprong

Het was tijdens het Romeinse Rijk dat de schrijver en historicus Plinius de Oudere Dunaliella Salina voor het eerst vermeldde in zijn teksten. Hij beschrijft een roestkleurige zoutbloem genaamd "Flo Salis", een kleur die volgens hem afkomstig is van het zeewier.

Dunaliella Salina werd vervolgens in 1838 bestudeerd door de Franse botanicus Michel Felix Dunal, die het de naam Haematococcus salinus gaf en een einde maakte aan het geloof dat de roze/oranje kleur van de zoutpannen werd geproduceerd door garnalen.

Pas in 1905 werd deze alg bestudeerd en benoemd door de Roemeen Teodoresco, die een artikel publiceerde over deze ongewone alg. Sindsdien is dunaliella het onderwerp geweest van veel onderzoek om zijn hoge tolerantie voor zout te begrijpen.

Geleidelijk aan wordt duidelijk dat de alg vol zit met pigmenten die hem helpen beschermen tegen de sterke blootstelling aan licht die hij in het zeer ondiepe water van kwelders ondervindt. Deze pigmenten helpen hem te beschermen tegen foto-oxidatie door UV-straling.

Voedingsvoordelen

Het zijn de rode pigmenten die Dunaliella Salina in grote hoeveelheden bevat om zich tegen de zonnestralen te beschermen, die het voor een zeewier zijn ongewone kleur en vele eigenschappen geven.

Dunaliella Salina bevat niet minder dan 4 pigmenten die bekend staan om hun antioxiderende werking: bètacaroteen, astaxanthine, luteïne en zeaxanthine. Deze combinatie van carotenoïden werkt in synergie op verschillende niveaus van het lichaam (zicht, huid, cellen).

Dunaliella salina is ook een zeer goede bron van meervoudig onverzadigde vetzuren, omega 3 en omega 6.

Voordelen en deugden

Net als de carotenoïden die het in grote hoeveelheden bevat, is dunaliella salina een uiterst antioxiderende alg. Een kuur van dunaliella salina zou dus bijdragen tot :

De huid voorbereiden op de zon

Carotenoïden zijn precursoren van vitamine A en, in het bijzonder, beta-caroteen en luteïne, zijn pigmenten die de melanogenese (productie van melanine door de huid) activeren. Zij bereiden de huid dus voor op de zon door de opperhuid te helpen haar weerstand tegen ultraviolette stralen te versterken.

Bèta-caroteen is ook verantwoordelijk voor het afremmen van de productie van vrije radicalen door UV-straling.

Bestrijding van vroegtijdige veroudering

Deze synergie van 4 carotenoïden, die afzonderlijk al bekend staan om hun antioxiderende werking, vertienvoudigt deze alleen maar! In feite is dunialellia Salina 10 keer meer antioxidant dan bètacaroteen alleen. Deze kostbare alg stelt ons dus in staat de schadelijke effecten van vrije radicalen zeer doeltreffend te bestrijden en de vroegtijdige veroudering van cellen te beperken.

Dosering

Dunialellia Salina wordt meestal aangetroffen in de vorm van capsules met 40 tot 70 mg werkzame stof. De aanbevolen dosering is één tot twee capsules per dag, in te nemen bij de maaltijd. Aangezien overtollig bètacaroteen via de urine wordt uitgescheiden, is er geen risico van overdosering.

Bijwerkingen en contra-indicaties

Bij gebrek aan gegevens hierover moeten zwangere vrouwen, vrouwen die borstvoeding geven en jonge kinderen de inname van dunaliella salina vermijden.

Een studie (ATBC) heeft ook aangetoond dat een hoge dosis (20 mg/dag) bètacaroteen bij zware chronische rokers (meer dan 20 sigaretten per dag) hun risico op longkanker aanzienlijk verhoogt.

Bij niet-rokers daarentegen wordt het in verband gebracht met een verminderd risico op kanker van mond, slokdarm, keel en longen. Zware rokers zouden daarom bètacaroteen-supplementen moeten vermijden.

Ook moet worden opgemerkt dat een zeer hoge inname van carotenoïden carotenodermie kan veroorzaken, dat is een oranje verkleuring van de huid, het meest uitgesproken in de plooien van de neus, de mond, op de voetzolen en tussen de vingers van de voeten en handen. Deze caotenodermie is volkomen ongevaarlijk.